Bir Yanım Büyümeyen Çocuk

Bir katre karanlıkta
Kapı aralığında
Sıkışıp kalan
Bir çocukluk
Ne büyük ne çocuk
Baktığında aynaya
Gözleri hala
Masum bir çocuktan
Kalma çocuk
Ama büyümüş
Hangi ara bu çocuk
Kırık dökük hatıralar
Toprak bir testi gibi
Ufalandıkça çoğalırlar
Kalbindeyse çocukluktan kalma sızılar
Şimdi oyuncak oynasa
Büyüksün derler
Bir şey yapmaya kalksa
Gülerler
Bilmezler ki içinde hala
Var büyümeyen bir çocuk
Dönüp bakar bir kendine
O sorar da
Sormazlar ki
Sen ne zaman
Oldun ki çocuk