Bir Yanık Anadolu Türküsü

Bir yanık Anadolu türküsüdür bu
Sonu gelmeden bitirilmiş
Suyu bitmeden kurutulmuş bir türkü

Ümit ekili gönüllere bir kıran
Hasat mevsimi kapıdayken baş gösteren bir kıtlık gibi
Yaktı yıktı, aldı götürdü ne vardıysa
Bırakmadı bir külü bile bana

Essin bakalım deli rüzgâr!
Söksün koparsın bağrımdan kökü gönlümde gizli gülleri
Ben yâre gül sunamadım
Var git sen gör yâri ey rüzgâr
Ve kâlbimden derlediğin şu gülleri ona ver
Üstünde benim bûsem var

Oy anam...
Gel gör halimi
Gel gör de ağla
Başına kara yazmalar bağla
Daha can vermeden
Daha yâr sevmeden
Gömdüler yiğidini kara toprağa

Ve
Oy gülüm!
Senin de sevdana bir oy
Derdine bir of
Ve zulmüne bir ah çekerim ki ta içimden
İçimin karanlık bilinmezinden
Kırgın ve küskün
Kırdığın ve küstürdüğün gönlümden
Oy gülüm oy!

'Bir ömür koştum peşinden'
Bir ömür değil
Bin ömür koştum!
Bin dalından koparılmış gonca gül ömrü!
'Yâr demedin yâr demedin'

Ne sazlar kırdım yoluna
Ne dikenler battı yolunda
Ben ah demedim sen yâr demedin

Yarsa mıydım bağrımı
Delse miydim
Çıkarsa mıydım kâlbimi sana
Yok be gülüm
Ne fark edecekti ki
Sen yine de yâr demeyecektin...

Ve şimdi bir söğüdün gölgesinde ben
Elimde sazım
Bir yanık hava tutturmuşum ki sonu gelmiyor

Oy gülüm!
Oy gonca gülüm!
Oy güller sunamadığım
Oy eller süremediğim
Oy yürek dayandıramadığım

Gönlüme gelmedin bari mezarıma gel
Sana gönlümü sunduğum şu söğüdün gölgesinde buldu beni ecel
Gönlüme gelmedin bari mezarıma gel

Dedim ya dostlar
Dedim ya yârenler
Yanık bir anadolu türküsüdür bu
Sonu gelmeden bitirilmiş
Suyu bitmeden kurutulmuş
Külleri rüzgârla savrulmuş bir aşkın türküsü
Benim türküm
Bizim tükümüz
Hani hep dağlar ya yanık kâlpleri
Hani hep akar ya gözlerden
Hani hep söylenir ya dillerde

Hani.. Bilirsiniz işte
O türkü...