Bir Yangın Yeri Gibi Yüreğim...

bir yangın yeri gibi yüreğim,
her taraf küllenmiş,bitmiş umutlar...
yorgun yollarda hercai bir yürekteyim!
GEÇMİŞ GEÇİP GİTTİĞİ GİBİ DURMUYOR BU CANDA;
hergün biraz daha acıtıyor beni...
kaybolmuş,yıkılmış; çıkmazlara sokuyor...
canımın yandığnıı hissediyorum her defasinda;
çoğu zaman;
gözlerim dalar....
ve böyle gelip geçer ''VAZGEÇEMEDİKLERİMİZ İÇİN KURDUĞUMUZ CÜMLELER''...
ve dahası;
kabuklanmaya yüztutmuş yaralarımızı her defasında tazeler;
yarsiz geçen her gün ağır bir yara;
bitmeyen bir akşam türküsü olarak kalır içimde....
her sevdanın acı yüzüdür:daha sonu bilinmeden başlanılan umutlar...
böyle yaşandı,ve bitti demek ne kadar kısa br cümle...
kim bilir kaç can yandı sevdiğine hasret sevgili gittiği için....
vakitsiz bir sonbahar akşamında,
kopar sevda fırtınaları;
çaresizçe bekler bu yürek seni;
aslında ne çok var sana diyeceğim....
ve çok çaresiz kaldım nemli duvarlar arasında...
BİLİYORUM UZAKLARDASİN;
benden uzakta,sana hasret yüreğimden ırakta...
ama ben seni hala taşıyorum bu kırık yürekte...
benimlesin;
yüreğimdesin...
ben kendimi yüreğimi sana anlattım;
isterdim ki ne geçmiş kuşkulandırsın seni;
ne gelecek hüzünlendirsin....
en büyük korkun bu kadar büyük sevmişken;
geriye dönüp baktığında,
kocaman bir hiç bıraktığını farketmek olsun!
ama şunu bilki şimdi gittigin halde dönüp bir geriye bakarsan;
hala seni için yaşayan beni göreceksin sevdiğim...
hiç birşeye değil,kimseye değil,bana kulak ver:
SEN BENİM CANIMSIN; BU CANDAKİ TEK GERÇEKSİN....