Bir yangın düşürdüm yüreğime sana sormadan

Bir yangın düşürdüm yüreğime sana sormadan
İhtimalleri hesaplamadım,
Kayıt yaptırmadım yüreğine, şart koşmadım
Sevda zincirlere vurulmaz, vurulmamalı…Vurulursa yasamaz bilirdim.
Bu yüzden gözlerine hiç kıyamadım.
Sevmedin… sevdi farz ettim.
Özlemedin… özledi saydım
Seni hiç bir kafese kapatmaya kıyamadım!
Sen benim nazlı çiçeğim, narin kelebeğim
Ben sana beni zorla da sev demedim ki
Sadece “seni seviyorum” dedim
Ve bir karşılık bile beklemedim.
Sen dedin “Bende seni sevmişim meğer “
“Bende seni arar olmuşum fark etmeden.” Diye
Belki bilinçsizce ama, ömrünün kalanını bıraktın avuçlarıma
Sorgulamadım…neden aramadım…yeterdi “sevdim” demen
Ben seni, kalan, son üç günlük ömrüme …beni vaktinden önce öldür diye almadım
Madem bilmiyordun sevdayı ve hiç yaşamaya da niyetin yoktu
Neden yüreğini yüreğime bağladın?
Bu kadar çabuk bıkacaktın sevdadan
Yada zor gelecekti bu sevdayı taşımak
Neden be gülüm? ... neden hayatla bağlarımı kopardın?
Sen ki… beni sevdiğinden bile emin olamadın hiç.
Benim sana her duyguyu yaşatamadığım doğru gülüm
Fakat sen beni sevildiğimi hissetmekten bile mahrum ettin
Yüreğine düşen hasret diline hiç yansıyamadı
En az “seni seviyorum “ demek kadar zor geldi sana “özledim” demek
Oysa sevda meydan okumaktı hayata
Dünyaya haykırmaktı
Eğer sen sevgiden susmayı anlıyorsan sevgiyi bilmiyorsun derim
Yada sevgiyi yaşamak istemiyorsun.
Benim yüreğimden taşıyorsa sevgi sözleri,
Senin yüreğinden de taşmalı ki
Bir bütün olsun yüreklerimiz.