Bİr Yalnızlık Türküsü

Anadolu bozkırında bir kara çadır…
Uzaklarda koyunlar, kuzular
Hele babam bir kaval sesi ki
Yürek dayanmaz.
Elif’in bakışları bir kuru söğütte
Bir dert ki yalnızlık anlatılmaz.
Yaşanır günler boyu
Lakin ağlanmaz...

Kader… Hey kahpe felek
Söyler türküsünü hasret üstüne,
Gurbet üstüne; o değilden…
“ağla gönül, yan gönül
çile senin, dert senin;
ister gül ister dayan gönül...”
Sanma ki bulunur bir dert ortağı
Ve feryadını duyan gönül.

Hey Anadolu! Hey gönlü zenginler diyarı
Sen duy benim çığlığımı
Sen anla beni.
Tut elinden yalnızların
Tut bir kez be bırakma n’olur!
Belki deli gönül… belki o gün şad olur…
97-İzmir