Bir Yalnızlık Türküsü... Şiiri - Emir Kemal

Bir yalnızlık türküsüdür bu...
Söylenir sensiz akşamlarda.
Yalansız, dolansız bekleşir saatler...
Bir yanınsız geçer sürgün gibi gece...
Ve kar vardır dışarıda,
İçimde üşümeler hece hece...
Bir yalnızlık türküsüdür bu...
Öznesiz cümleler...noktasız...
Dur durak bilmez sevdam...
Her tanesinde sensizliğine bürünürüm
Pencereme vuran kar tanelerinin...
Dumansız, loş bir odadır sensiz yürek...
Bir yalnızlık türküsüdür bu...
Notasız, duraksız, sazınsız...
Hep duaya kalkar eller sonra... Boşuna...
Ve bir yalnızlık türküsüdür bu...
Miras bırakılan eski bir kemandan kaçak...
Ve hiç bitmeyen,
Öznesiz, yüklemi senden medet bir dizesi olan...
Hep ağlayarak konuşanlar kahvesinde içilen,
Sıcacık bir çaydan öte değildir...
Bir yalnızlık türküsüdür bu...
Yokluğunda söylenen...
Ve...
Bitmesi senden yetim duygulara bel bağlayan bir yalnızlık türküsü...

05.01.02