Terleyen avuçlarımı,
Penceremin kıyısına dayar
Dalarım.
Her gece içimde
Aynı ızdırabı duyarım;
Yalnızlık…
Sesime sesle, hissime hisle
Mukabele edenim yok!
Burada akşamlar,
Başka olur her yerden;
Duyabilirseniz eğer.
Kâğıt, kalem,
Bir bardak çay,
Ve Alaca’ya gölge veren
Sıra dağlar, seyre değer.
Kâh pembeleşir,
Delikanlılık hülyalarım gibi;
Kâh morarır;
Hayatımı mahveden
Bedbahtlığım gibi…
Yeşilken gözlerime benzer de,
Sonra siyaha bürünür;
Hayallerimin yıkıldığı
İstikbalim gibi!
Sokak yanlarında evler sıralı,
Çöp konteynırlarını bekleyen
Sokak kedileri;
Ara sıra tüten bacalar da olmasa,
Kim yaşıyor bu şehirde,
Kimin bu şehir?
Ve işte bu gece de,
Ölgün sokak lambaları,
Ve sen karşımdasın!
Ne çıkar; uzaktasın…
Benim hissettiklerimi
Sen de hissediyor musun?
Susun!
Gecenin sessizliği,
Ruhumdaki fırtınayla bozulmasın,
Alın yazın ne yazarsa yazsın!
Bu şehirde yaşamadıysan,
Yaşamıyorsan,
Anlamazsın!
Kayıt Tarihi : 6.4.2007 11:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Siz yalnızlıktan şikayetçisiniz.
Bir anormallik var bu işte...
Çok şeyi anlayan ben,bir şey anlamadım bu işten...
Şiiriniz de söyleyiş,ses,ahenk güzel. Tıpkı Alaca gibi...
Seni de şiirini de seviyoruz.
Saygılar...
Bu şehirde yaşamadıysan,
Yaşamıyorsan,
Anlamazsın! / GURBETTE YASIYOR OLMAM SIZI ANLIYOR OLMAMDIR SEVGILI SAIR SEVGILER SELAMLAR
Bu şehirde yaşamadıysan,
Yaşamıyorsan,
Anlamazsın
Bunlar hayatın gerçekleri şairim.
Mustafa Yiğit
TÜM YORUMLAR (9)