Bir Yalnızlık Sabahı Şiiri - Erçağ Akarca

Bir yalnızlık sabahı dirseklerden titreyerek bir katre kan aktı,
Mecmualara,mecmuaların gölgesindeki zamana bir katre kan aktı,
Milletlere,zılletlere,tıynetlere güneşlerin mahzeninden bir zaman aktı,
Metrelerce,kilometrelerce,millerce çimenlerin gövdesinden bir yol sarktı,
Sorularla,cevaplarla,feryatlarla,kahkahalarla sokakların zemininden bir insan baktı,
Sevaplarla,günahlarla,itiraflarla,bühtanlarla bir cemiyet zerrelerden sıyrılıp ayağa kalktı,
Sislerle,bulutlarla,yıldızlarla,yağmurlarla bir gökyüzü heybesinden maviliği çıkardı,
Bir yalnızlık sabahı hangi umut mefhumlarla karışıp hangi yalnızlığa çıkardı?
Günlerle,aylarla,mevsimlerle bir sabah gölgesinden dirildiği geceleri ne zaman yıkardı?
Gölgelerle,aynalarla,duvarlarla bir ev ihtilaçlarını dışarı taşıran balkonlarını bir lahzada yaktı,
Sandallarla,teknelerle,gemilerle bir deniz ağaçlarından kanlar fışkıran bir adaya sessizce aktı,
Doğumlarla,yaşayışlarla,ölümlerle bir hayat dallarından atlayarak hangi yaşamların boğazını sıktı,
Bir yalnızlık sabahı bedenimden ayrılan bedenlerle uyandım,
Bir yalnızlık sabahı tüm zamanların içindeki bir zamana yandım,
Bir yalnızlık sabahı zaman hangi zamandı?