Bir Yalnızlık Öyküsü

Yalnızlığın çınlamaları,
Sağır etti kulaklarımı.
Bir ağlasa gözlerim,
Bir kan damlasa avuçlarıma.

Güzel kelebeğin kanatları,
Boyasa gözlerimi,
Silsem gözlerini elimle,
Ağla desem,korkmadan ağla.

Hüzün bir pıtırak,
Yapışmış yüreğimize,
Sökmeye çabalama,
Acı verir ikimize de.

Ne kadar çok yesem de,
Ne kadar doldursam da midemi,
Yalnız akşamları doyamam,
Hep aç kalır bir tarafım.

Ne kadar da sulara gömülürcesine ıslansam,
Yalnız geceler hep kuru bir tarafım,
Hep susuz bir tarafım, hep suya hasret kalırım,
Sanki ruhumu ıslatamam.

Çığlık çığlık öldürmüşüm ölümü,
Yaşamak ve ölmek eş değerde.
Beklemem yarını,aramam dünümü,
Öyle yanmışım ki,bulamazlar külümü.

Keder ve kader hep birlikteler,
Gece gündüz başımda nöbetteler,
Boşluğu tırmalaktan parçalanmış eller,
Devasız dertlerle kelepçeliler.

Özdemir. Torul.19.06.2007