Bir Yalnızlık Hikâyesi Şiiri - Onur Bayı ...

Anıların insanı sarhoş ettiğini fark ettirdi bana zaman..
Her anı bir mey sanki...
Düşünceler ise Saki...
Müptelası olmuştum sensizlikten kalan son anılarımın...
Sen ki soluduğum hava…
Ciğerlerimi buram buram yakan…
Bir sigaranın dumanı gibi…
Sen ki Allah’ü Teâlâ’nın bana sunduğu ikram…
Gözlerinde berraklığı suyun pas parlak…
Baktıkça dalıyordum senli sevdalara…
Ellerin … Ellerin elimde tuttuğum bir kelebek misali…
Capcanlı ve heyecanlı…
Seninle olduğum zamanlar sabahların akşam…
Akşamların sabah olmasını istemezdim hiçbir vakit…
Durmasını isterdim zamanın…
Akıp gitmesin isterdim Saniyelerin, dakikaların…
Hep aynı saadette beraberce kalmak isterdim…
Kötülük ve mutsuzluktan bihaber…
Olmadı…
Olmadı işte…
Bir hata ile heba ettim aşkımızı sevdamızı hayatımızı…
Ama…
Çocuktum…
Cahildim …
18 yaşıma yeni girmiştim daha…
Sensizlikle merhaba dedim yetişkinlik evresine…
Yaşım genç unuturum diye teselli verdi dostlarım bana…
Toplanırım demiştim Senden sonraki hayatımda…
Yanılmışım…
Bunu bile beceremedim …
Tepe taklak savruldum…
Hayallerim gibi…
Geleceğim gibi…
Dün gibi…
Madem yoksun…
Gelmeyeceksin bir daha…
Dönmeyeceksin bana…
Ne diyeyim şimdi sana…
Beni Aşksızlığınla imtihan ettin…
Ben sensizliğe mahkûm ettin…
Sen gittin…
Ben bittim…
Ben bittim…
Film bitti…