Bir Yalnızlığın Güncesi

uzun yolculuklara çıktım hep,
gecesi gündüzü birbirine karışmış.
pencere kenarlarında izlerken dışarıyı,
yollardaki çizgileri sayarken buldum kendimi.
yalnızlık insanın içine işledi mi?
öyle kolay kolay düşmüyor yakasından.
kimi yolculuklar kavuşmak için,
kimisi de hasretin başlangıcı.
kim bilir kaçıncı yolculuğum,
kaçıncı hasret çekişim.
bir yalnızlığın güncesini sığdırdım;
bu yolculuklara.
gözyaşını,hasretini,ayrılığını,
veda bile etmeden koptuğum şehirleri,
son defa sarılamadığım sevgilileri,
yarım bıraktığım sözleri,
ellerimle sildiğim yaşları…
uzun yollara çıktım ama
kalamadım kimsede öyle uzunca.
alıştı hoyrat gönlüm çekip gitmelere!
belki de sadece bu yüzden devam edeceğim,
yoldaki çizgileri saymaya.
gücüm yetmeyecek hiçbir zaman,
gitmek istemezken kalmaya.

Yangından Kalanlar Kitabından