Bir Yalnızın Şiiri Şiiri - Zeynep Işık

Yalnızım gecenin koynunda
Soğuk,ıssız öylece birbaşıma
Boş odada nemli duvarlarla başbaşa
Öylece yaşlanıyorum yalnız başıma

Bakıp duruyorum sonsuzluğa
Vefasızca giden sevgiliyi;
Dönecekmiş gibi özlemle beklercesine
Ama daha batıyorum yalnızlığa

Yalnızlık;
Ne acı ve bir o kadar tarifi imkansız
Canımı yakıyor yavaş yavaş
Hayır hayır yaktığı şey ruhum aslında
Kollarıyla sarmış bütün gücüyle tutuyor onu umutsuzcasına

Kim alabilir onu kollarından
Nasıl kurtara bilirim tek başıma ordan
Ruhumu öldürüyor elleriyle
Bir beden nasıl yaşar
Ruhu olmadan yalnız başına...