Bir Yalnız Mezar

Rüzgarın çaldığı gönül kapısı
Dağlar arasında tek bir mezardı
Yıkıktı,döküktü,taştan yapısı
Göğsünde bir oylum,mor sümbül vardı.

Dört bir yanı elvan elvan çiçekler
O yalnızlığını kendinde saklar
Kurtlardan,kuşlardan fatiha bekler
Yağmurun suyuyla ruhunu paklar.

Bir ören yeri var yanı başında
Yosunlaşmış taşlar dolu her yanın
Ne isim ne resim hiç bir taşında
Ey garip mekancı yok adın sanın.

Ne sığınacak yer,ne su,ne kuyu
Bilinmeyen bir sır mazide kalan
Kim gelmiş,Kim bilmiş,Kim bu kuytuyu
Yalanmış her yaşam,koskoca yalan

Belki zulüm görmüş,ürkmüş beşerden
Belki suç işlemiş,dağa sığınmış
Ne bir iz,ne nişan geldiği yerden
Kaçmış ki insandan,ciğeri yanmış

Çiğdem,sümbül,nergis,kekik her yanın
Toprak ki yatanın sırrını saklar
Bu dağın başında,her fırtınanın
Ziyaret ettiği bu garip mezar.