Bir Yalnız Adam Şiiri - Erdoğan Çıray

Gecenin kör karanlığında,
Bir yalnız adam!
Issız sokaklarda,
Hasret nöbetinde.
Bir yanında,
Kaderinden Kara Deniz,
Bir yanında,
Cevapsız sorular.

Uzaklardan göz kırpar,
Şehrin cilveli ışıkları.
Çoktan vuslat uykusuna dalmıştır,
Memleketinin aşıkları.

Gurbet geceleri soğuktur,
Gurbet geceleri ayaz.
Oysa,
Ne sıcak geceler yaşanmıştır!
Memleketinde, geçen yaz.

Hüzzam bir şarkı mırıldanır,
Dalgaların eşliğinde.
Bir hükmü kalmamıştır,
Onun gibi,
Cebindeki son beşliğin de!

Esen meltem,
Ruhunu yakar,
Sanki yarin ılık nefesi.
Bir dikişte içer,
Elindeki son Efes'i.

Yıkılmıştır hayalleri.
Kalmamıştır yarına,
Ne bir umudu,
Ne de bir hevesi.

Parmaklarını yakar sonunda,
Dost bildiği Maltepe'si.

Gecenin karanlığını yırtar,
Arslan gibi kükreyen sesi.

Dudaklarından dökülen,
Son veda cümlesi;

Ben seni laf olsun diye sevmedim! ...

Ben seni laf olsun diye sevmedim! ...

Ben seni laf olsun diye sevmedim! ...