Bir Yalnız Adam Şiiri - Bekir Sami Ünsal

Karşılıksız sevdi o, ne yoruldu ne bezdi
Çalıştı yıllarca, rızkının peşinde gezdi
Acıları tattı, kederi ömrüne dizdi
Cesurdu, doğrular için can verecek kadar

Sadeliği severdi, o hep mazbut yaşardı
Kim ki yardım istese yardımına koşardı
Sılayı rahim için; yılmaz, dağlar aşardı
Bilinci vardı, sevabını bilecek kadar

Mazluma pamuktu, zalime kayaydı, sertti
Söz verdi mi dönmezdi asla; cesurdu, mertti
Ve bir gün ölümüne, bir kalleş darbe yetti
Gücü yok hiçbir şeyin onu silecek kadar.