Bir Yalnız Adam Şiiri - Şinasi Eskikaya

Biri var bu ülkede
Bir yalnız adam.
Tuhaf şeyler söylüyor:
İstiklal diyor,onur diyor
Ülke çıkarları diyor.
Ve de çoğu zaman
Bazılarımızın anlamadığı,
Bazılarımızın da
Anlamak istemediği acaip laflar ediyor.

Ülkenin birliği,dirliği,düzeni için
Diyar diyar dolaşıp
Televizyonlara çıkıyor,kitaplar bastırıyor.
Dur durak nedir bilmeden
Oradan oraya koşturup duruyor.
Heryerde konuşuyor
Bu yalnız adam.

O,kelimenin tam anlamıyla yalnız.
Gerçi yaşa,varol gani gani.
Alkış ise mebzul,bol.
Ama hepsi işte okadar!
Arkasında öyle ahım şahım,
Dişe dokunur bir destek yok.
O bir yalnız adam.
Bir kahraman.
Kendisini ülkesine veren,
Halkının çıkarlarına hasreden,
Bu çağda,
Yirmibirinci asırda,
Gündüz vakti elinde fener
Doğruları arayan
Bir modern Diyojen.
Ya da,
Elinde pala
Küresel sömürü canavarına,
-Hani var ya canım,şu dev ahtapot-
İşte onun kollarına
Korkusuzca kılıç sallayan
Yürekli bir Donkişot.

O işte böyle bir kahraman.
Gönüllerde taht kurmuş
Onuncu köyü mesken tutmuş,
Heykeli dikilecek,
Önünde ceket iliklenecek
Bir yalnız adam.

Tehdit ediliyor,sövüp sayılıyor,
Horlanıyor.
Hatta evi kurşunlanıyor,
Ama o gene de yılmıyor.
Hiç destek yok arkasında
Halkının sevgisinden başka.
Ne köşe yazarlarından,
Hatta ne de dostlarından..
Ama hiç alınmıyor.
O bir yalnız adam
Tek başına.

Herkes ya korkudan sinmiş,
Ya da üç kuruşluk çıkar peşinde..
Medyanın hali ise malum:
Çok azı müstesna
Hepsi de
Kısmen veya tamamen
İktidarın dümen suyuna girmiş durumda.
Hem de açıkça,pervasızca.
Aşikar bir biçimde.
En irileri,
En muteberleri bile
Ne şiş yansın ne kebap misali
Durumu idare peşinde.

Kaderin cilvesi bu,
Belki de intikamı.
Sen misin mütareke basınını hicveden!
Al işte sana o türden bir basın.
Hem de üç çeyrek kadar asır sonra..
Yirmibirinci yüzyılda
Günümüzde,zamanımızda.

Meğer bizim gibi o dönemi yaşamamış
Daha o tarihte doğmamış bile olanlara
Mütareke basınının neye benzediğini,
Ne menem birşey olduğunu göstermek için
İlla da bir işgal gerekmiyormuş.
Buyurun işte!
Doksan yıl sonra bile gene aynı durum
Herşey gün gibi ortada!
(Yoksa değil mi?)
Takdir sizin.

İşte bu olağanüstü şartlarda
Bir yalnız adam,
Ankarada,İstanbulda,
Yurdun her tarafında
Başı dimdik,gururlu,
Yürekli,cesur,
Vicdanen huzurlu.
İnandığı prensiplerden
Zerre kadar ödün vermeden,
Büyük bir azimle
Doğru bildiği yolda ilerliyor.
Yolsuzluğa,yoksulluğa karşı,
Savaş veriyor
Hemde hiç yılmadan.

Gerçekler nerede ise o da orada.
Kutsal bir dava uğruna çırpınıp duruyor
Ülkenin her yanında.
Dur durak ne bilmeden
Hergün.

Bir yalnız adam,
İzinde Atatürkün.

18.11.2005,İstanbul