Bir Yalanı Okudum Şiiri - Mekan Atac

"Mutluluk; gören bir gözde, seven bir kalptedir.
Sevincin küçüğü büyüğü olmaz"

Bir yalanı okuyorum durmadan.
Ellerinden çıkan ve beni buna inandıran .
Bir yalanı.

Çizdiğin mutlu suratlarla.
Ansızın acılan kapılardan giren, ürpertici soğukları davet ettim masama.
Senin nefes aldığın şehirde kokunu almıştır diye.
Ve saçlarına vuran havayı kıskanıyorken.
Şimdi tek isteğim rüzgardan.
Saçlarına dokunsun, yüzünde gezsin.
Dolaşsın, girsin kapılardan
Ve çekinmeden otursa masama
Vursa şöyle yüzüme senin hatıralarını.
Senin gerçekleri yüzüme vurduğun gibi.
Sen bilmeyeceksin bunları.
Cennet ve cehennemin kapılarını unutmuş.
Boşluklarda gezen beni.

Bilmediğim bir araftayım.
Yorgun, uzun ve ızdırabın dans ettiği bir yoldayım.
Yürüyorum ve gidişim ağır.
Ölmüş maviyi hatırlıyorum bazen bu bilinmezlikte.
Beni mutlu eden uğraşlarını.
Sonra seni hatırlıyorum.
Acı, mutsuzluk ve gerçek.
Ağlasam diyorum sonra utanıyorum
Etrafım yabancı olduğum kalabalıklarla dolu.
Ne hissettiğimi hiç bilmeyen insanlarla.
Dalıp gidiyorum parmaklarımın arasından kayan sigaranın dumanına ve soğuyan çayıma.
Içimi hiç birşey ısıtmıyor artık.
Ne gerçek gülüşler var ve sıcak bakışlar.
Sadece ölü maviye bürünmüş gözler ve suratlar.
Herşey sahte ve herşey ölü artık.
Herşey yalan..