Sanal bir yıldız aldım gökyüzünden,
Bir yer edindim kendime gökyüzünde,
Sanal bir dünyada sanal bir yıldız da,
Yalnızım hiç olmadığım kadar,
Gerçeğim hiç olmadığım kadar.
Hep yalnızdım ben aslında,
Tüm yalanların ortasın da tek gerçektim,
Sevdaları bir bir tüketirken zaman,
Ben hep tek başıma kalmayı öğrendim.
Şimdi kendi kendime ağlarken kaldırımlarda,
Bir bir geçerken önümden bana atılan tekmeler,
Salmalı mıyım kendimi rüzgara,
Bırakmalı mıyım hayatım ipini.
Ne zamandır yalnızmışım ben,
Ta ne zamandır.
Ya çevremdeki çirkin çehreler,
Ne zamandır bana moral olmuş,
Aptalca.
Ben meğer hep yalnızmışım bu sanal dünyada,
Yokmuş kimim kimsem,
Aşk olmamış hiç,
Hasretleri boşuna çekmişim.
Dostluk olmamış hiç,
Boşuna çeyrek ekmeğin yarısını vermişim.
Ve gerçek olmamışım hiç onlar için,
Bir yalan kadar çabuk unutulmam,
Bundanmış…..
Kayıt Tarihi : 30.3.2008 11:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!