BİR YAĞMUR SONRASI Şiiri - Burhanettin E ...

Ne zaman alnına bir güneş çizsem
Bulutlar kaplar gökyüzünü.
Tebessümün şimşek oluverir birden,
Fırtınaya döner sesin,
Bir ürperti sarar içimi,
Gözlerinden korkmaya başlarım artık.
Gözlerin ki dolu yağdırır üzerime
Ve ben acıyan bütün yanlarımla,
Islanmaya başlarım sırılsıklam.

Karanlıklarına dalarım sokakların,
Sığınmak isterim bir tanıdık resme.
Ne ben tanırım kendimi,
Ne ellerin tutar ellerimden.
Kendimden her kaçışta
Sana yakalanırım,
Yağmurlu gözlerine…

Geceler boyu, ayaklarıma tutunur yalnızlık
Sonbahar ağaçları kadar yalnızlık.
Üşür ellerim,nefesim buğulanır.
Boğazıma düğümlenir dilsiz kelimeler,
Bir çığlık duyarım içimden,…
Ağlamak çok zor gelir.

Ve diner bir gün yağmur,
Şimşekler de susar.
Gün ışımaya başlar yeniden.
Yüzümü seçmeye başlarım yavaş yavaş.
Ama kırgın, ama korkunç, ama karanlık…
Kendime her baktığımda,
Bir yabancı bulurum karşımda.
Çünkü yağmur kırmıştır bütün dalları,
Yıldızları çalıp götürmüştür,
Silinmiştir bütün çizgiler,
Ve harap olmuştur gül bahçesi.
Geride birkaç renk kalmıştır artık.
Biraz mavi,
Biraz beyaz,
Biraz yeşil,
Ve bir parça gökyüzü, yarı aydınlık…