Bir Yağmur Gecesi Şiiri - Yağız Şimşek

Başımın üstünde ince ince yağan yağmur,
Yanı başımda ıslanmış toprağın güzel kokusu,
Sıkıntıları rahatlatan kuşların cıvıltısı,
Ve bunların ruhumun ateşini dindirmesini bekleyen ben.

Hafif esen rüzgarın tatlı serinliği,
Ankara’nın insanı düşüncelere iten kapalı gökyüzü,
Ve benden başka kimsenin oturmadığı manzaralı bir çardak,
Birde tüm güzelliğinle zihnimde canlanan sen.

Islak çimlerde oynaşan sevimli köpekler,
Çiçek açmaya başlamış gencecik ağaçlar,
Yağmurun tadını çıkaran büyüme talihsizliğine henüz uğramamış çocuklar,
Hepsinin kafamda canlandırdığı tek şeysin sen.

Senle bir kere tanışıklık ettikten sonra,
Ne mümkündür senden başkasını düşlemek?
Kafasına melek giren bu aciz mahlukun,
Vasfı mıdır böyle hadsiz bir niyet?

Yanımda sen varsın, ben varım.
Biz varız.
Ama aynı zamanda hiç olmayacağız.
Sadece düşlerimde hayat bulacağız.

İnan ki mutsuz değilim,
Gerçekte olmana ne hacet?
Kafamda ömrümü renklendirirken,
Dahasını istemeye ne yüz bulurum, ne cesaret.