Hani bir an gelir sen sen olmaktan çıkarsın gözün başka bir şey görmez nefes almak bile zor gelir insana. Her şey üstüne gelir kaçmak istersin nefret edersin her şeyden, herkes den özellikle kendinden. Oysa ne güzel başlamıştı her şey yağmurlu bir sabah sıcacık yüreğinle bir anda girmiştin hayatıma..Daha ne olduğunu anlamadan kendimi bulmuştum sende.. Sanki senden öncesi yoktu yada ben öyle olması için sana daha sıkı sarılmıştım.. Farkında değildin belki sen bendeki yaptığın bu değişimin ama öyle bir hızla işledin ki içime beni tanıyanlar bile mutluluğumu kıskanmaya başlamışlardı keşke dediklerini duyuyordum keşke diyorlardı benimde böyle seveceğim biri olsa içindem gülüyordum onlara çünkü benim kadar mutlu olamazlardı sen girmiştin hayatıma..
Sen hayalim, sen nefesim olmuştum.Beni ben yapan sen olmuştun.
Artık dört gözle bekler olmuştum geceleri seni bana getiriyorlar diye.. Seni düşünmek için geceyi beklemiyorum aslında ben seni her saniye her an düşünüyorum..Bekliyorum çünkü seni yazıyorum gecelerime,sana olan sevgimi haykıra biliyorum insanlara. Her satırıma adını kazıyorum ve ben daha çok seviyorum seni. Sen yanımdayken bile seni özlüyordum.Özlemlerin bile bir başka tadı oluyordu ben...
Senden ben doğuruyorum gecelere….
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
