Bir yabancının cenazesi üzerine

bugün bir cenaze geçti sokaktan
kaldırımda durmuş ağlıyordum
onlarca mendil uzatmıştı insanlar
kimin öldüğünü bilmiyordum

oysa nasıl da güzel bir gündü
bir cenaze geçiyordu sokaktan
kimse ne yapacağını bilmiyordu
tanrım, neden ağlıyordum

öğrenmiştim, ölümün bir rengi vardı
ilk kez insanlar konuşmuyordu
ağlıyordum ve kim bilir nerde
içli bir çocuk bir mızıkayı çalıyordu

herkes bana bakakaldı bir süre
-galiba bir tanıdığı merhumun
veya hassas bir melankolik ...
duvara yaslanmış, elleri cebinde

kederli bir mızıka çalıyordu yalnızca
şaşkın yüzyılımızın ardından
ölüyü tanımıyor, ağlıyordum
bana, sana, acımasız o kadına

cenaze uzaklaşıyor, müzik azalıyordu