Bir vurulmaya kuş olalım istersen

Bizi üzdüler. Bizi bi anne gibi üzdüler, Yeni yetme bir çocuk gibi üzdüler.....
Yıldızların ölü olduğunu bildiğimiz günden beri, güzelliğin bizi beş pâre ettiğinden beri, savaşlara gücümüz yetmediği , savaşmaya her türlü güç yetirdiğimizden beri üzdüler...
gözgöze gelmenin sevgiliyi yok ettiğinden, bir hatıratın nefesimizi tutup Kalbimizi güldürdüğünden beri bizi, yarılı bir elma gibi üzdüler. Bir binanın temelindeki yalnızlık gibi, bir kuyunun bilinmeyen dört köşe efkarı gibi, ağzında çocuk barınmayan şeker, kucak görmemiş bir tenin ipeği gibi üzdüler.. yavrusunu insanın merhametine bırakan tavuk ve dahi bir öküzün keşfindeki hayranlığını karşılayamayan tren gibi, suyun boğazına takılan kuyu gibi, pasını tutmayan yorgun bir demir gibi üzdüler ve dahi bizi, gögsümüzde inip kalkan heves ile vurdular. .