Bir Vızıltı! Şiiri - Areş Kürcanlı

Bekledim bekledim yoruldum
Bunca yıllardan sonra
Gözlerim yoruldu
Umutlarım yoruldu
Yüreğim yoruldu
Ben yoruldum...

Şimdi kendime sığınmışım
Tenhalığımın bir köşesinde
Ve yalnızlığımın kekremsi bir tadı var
Ciğerlerime işleyen
Ve susgunluğumun,
Yıldızların kulağına çatan bir feryadı var
İliklerimin en derininden kopan...

Ey benim sabahlara yürüdüğüm yollar
Benide götürün yorgun ayaklarımın üstünde
Götürün bir yere ki
Belki
Orda beni bir bekleyenim olsun
Ve anlaşılmayan bir nedenim ki,
Huzurumu tamcasına anlata bilsin...

Buralarda çok bekledim ben
Çok çok bekledim
Bin yıllarca bekledim
Gözlerim yoruldu
umutlarım yoruldu
Yüreğim yoruldu
Ben yoruldum
Ve ruhum,
Kol-kol kanat-kanat kırıldı
Bu dar kafesin içinde...

Şimdi ben ötmez bir kuş gibi
Kendi tenhalığımın bir köşesinde
Kim ne bilir kainatın neresinde
Başımı kanatlarımın altına almışım
Beynimin içinde bir vızıltı fırlanarak...