Bir zamanlar bu talebe yurdunda,
Bir Veysel vardı.
302 numaralı odada kalırdı,
Herkes uyanıkken uyur, uyurken uyanıktı...
Bir Veysel vardı,
Duvarlara vururdu, cinlerle konuşurdu,
Gece koridora çıkan karşısında bulurdu.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta