Bizim hiç martılarımız olmadı sevgilim
simit atarak beslediğimiz.
Dolaşmadık hiç seninle,
önümüze çıkan ilk çiçekciden
sana hiç çiçek almadım sevgilim.
Kırlar, çiçekler düşmandı bize...
İzmir beni kabul etmedi, yada sen!
İstanbulsa sana dar geldi, her seferinde
Kaçan sendin, boğulan ben...
Dağıtan bendim, arkamı toplayan sen! gibi.
Bizi ıslatan yağmurlar yağmadı sevgilim
gözlerimiz çekti hep bu yükü.
Senin içindeki kadın,
benim çocukluğumun düşmanıydı.
Benim içimdeki çocuk,
senin sevdanın katiliydi...
Kayıt Tarihi : 11.7.2012 00:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!