Bir Vedanın Ardından

BİR VEDANIN ARDINDAN

“Bugün o vedanın 2. yıl dönümü…”

Nasıl bir ayrılıktı bu bizimkisi?
Hatırlıyor musun?
İnsanlar koşuşuyordu etrafta
Herkes kendi derdine düşmüş
Gözlerim seni arıyordu
Acaba gelecek mi gelmeyecek mi diye…
Senin şehrine gelmek için geçip giden o saatler
O an sanki durmuş gibiydi
Anladım gelmeyecektin
Pes etmişti artık yüreğim
İşte orada, tam karşımda
Yavaştı adımların
Ve hiç olmadığı kadar azdı makyajın
Gelmiştin sonunda yanıma
Sımsıkı saracaktım seni kollarıma
Ama o an ki soğukluğun
O an ki bakışın
Buz kesmişti hasretinle yanan yüreğimi
İşte o an anladım biz artık biz değil
Siz olmuştuk
Hayatımın en büyük dersiydi bana o günkü
Sözlerin, bakışların…
Gittik oturduk bir cafeye
Sen anlattın, ben hep dinledim
Sen ağladın, ben hep sustum
Hiçbir şey yapmak gelmiyordu içimden
Hasretine koştuğum şehrine
Kalbimi gömüp gideceğim hiç gelmemişti aklıma
İşte ilk kez roller değişmişti
Sen beni üzmeyen sevgili
Ben her şeyine olur diyen genç delikanlı
İşte o an anladım sende bittiğimizi
Diyecek çok şey vardı oysa…
Hatırlıyor musun hiçbir şey olmamış gibi el eleydik
Ve hiçbir şey olmamış gibi hala bizdik
Oysa ikimizde biliyorduk
O gün biz olan son günümüz
Yine eskisi gibi çoçuktuk
Ta ki ayrılık vaktine kadar
Öylesine geçmişti ki zaman
Sanki son isteğimmiş gibi sevgili olmuştun bana
Sanki ölüme giden yüreğimi duymuş gibiydin
Hiç unutmuyorum biliyor musun?
O son bana sarılışını
Otobüs gidiyordu ve sen yarı yolda inmiştin
Biliyordun bu vedanın zor olacağını
Hız kesmeden sarıldı kolların
Ve kırmızı da inivermiştin
Hayatımdaki aşk koltuğundan…
İşte o an anladım sendeki ben çoktan bitmiş
İşte o an anladım bütün kırmızı ışıklar senden yana
Ne olduğunu anlamayan gözlerim doluvermişti
Dudaklarım sanki mühürlenmişti
Kalıverdim öylece
Biliyordum bu son bakışımızdı
Ve ardından kalıvermişti öylece yıllarıma
El sallayan kollarım…
Ve şimdi daha iyi biliyorum
O günden sonra kalbimin şehrinde kaldığını
Ve bu aşkın hala saklı kaldığını
Hatırlar mısın bilmiyorum!
Bugün o vedanın ikinci yıl dönümü
Bugün o aşkımızın ikinci yıl ölümü…

Hüseyin Kerem ARSLAN