Bir Veda Umudu Şiiri - Seçkin Tok

bel çantama resmini hapsettim
yüreğime seni
belkilere güneş ne zaman vurursa
görkemin gölgeler yüreğimi

sevinç adlı bulutum düşecek sabahına
oltama takılan bir akça karanlık
nasıl sürer bu sancı bu kadar
kim bilir sıradanca

biz istersek gurbet vazgeçer gitmekten
yarına kürek çekmek de neymiş
tek dileğim tutuklu kalmak sana
barış kokan bir ses geliyor
sen fısılda
ayrılmayalım diye

şimdi oturuyorum köşemde
kendi halimde
karışık saçlar arasında sana hasret
tütsü kokan bir güvercin ile
baş başa bir gece bekliyorum

dalıvereceğim bir anda gözlerine
tek umudum bu
kusursuz güzel bir sima canlanacak
bu gece matinemde

bizim aşkımız gökkuşağı eteğinde
geyiklerin çektiği bir araba
balık tutmak serpilmiş yüreklerimize
yaşanmayan yılların anısına

sağırım bilirim
duyamam hiçbir şeyi istesem de
yalnızlık korkusu ve dostluğu ile
büyüyüverdim birden

akışı gözlerinin sorgularıma
uyumayı unutturur oldu
zafer esintisi ile kayıp bir ruhun dansı
melekler şarkıları çaldıkça
notaları kaybeden bestekar benim

seviyorum dedikçe taş yağdı kalbime
renksiz düşsüz bir yaşamdı aslında
tüm yaşadıklarım

özlem korkusu sardıkça içimizi
yaklaşıyoruz birbirimize
anlamsız gelen sevgiler bırakışması
ayrılık neden

dalıvereceğim sahilimden gece yarısı
gençliğimin kıyısındaki
zanlılar gölüne

ve eyvallah eden bir sevda masalı
titreterek üşütecek içimizi
bilirim ben
bilirim
sahil banklarındaki sevgilileri
aşk destanlarını

unutulmaz bir veda öpücüğü tek hediyen
sılaya dönüş yolu nerde diye
soracağım bekçilere bir gece
bu gece

sen gelmeyeceksin diye
sazlıklarda öteceğim ben
adın dudağımdan sarkmazsa
bu gece

(...önce başladı ama güz 2004’te bitti.)