Bir Veda Türküsü Şiiri - Ramazan Pamuk

Bir veda türküsü çalıyor sazım
Mızrap derde düşmüş,teller perişan
Ayrılık elinden artıyor sızım
Bulutlar ağlıyor,yeller perişan

Afşin Elbistan’ı gezdim dolaştım
Atlas gediğinin sırtından aştım
Şu nefis elinden yolumu şaştım
Yurtlar viran olmuş,beller perişan

Yarenler ben sizi tanıdım bildim
Vefasız dostları defterden sildim
Ta kâlu beladan dünyaya geldim
Ayaklar gitmiyor,eller perişan

Aşkın kanununda ayrılık vardır
Dünya aşk çekene inan ki dardır
Mecnunun feryadı bir ahu zardır
Leyla der düştüğü,çöller perişan

Bülbül hiç konar mı kuru dallara
Sevdiğinden düşmüş türlü hallara
Sitem eder sanki geçmiş yıllara
Goncaları solmuş,güller perişan

Bende bir zamanlar çağlayıp coştum
Gençlik hevesiyle peşinden koştum
Derdinden zar edip,narında piştim
Kor oldum aşkından,küller perişan

Atıştık pür neşe yorduk kalemi
Hayat deryalara salınmış gemi
Bize bir imtihan dünya alemi
Ömür boşa geçmiş,yıllar perişan

Dostlukla kurulur gönül köprüsü
Nefrettir sevgide aşkın törpüsü
Haya imandandır,ihlastır süsü
Şeytana uyarsa,kullar perişan

Hilkati atıştık kemale erdik
Nice gönüllere bacadan girdik
Arkası seneye,buna son verdik
Ahbaplar üzülür,yollar perişan