Bir Veda Şehriymiş Gözlerin

Bir veda şehriymiş gözlerin
Avuç avuç gözyaşı döktüren.
Ellerin hasret kokarmış hep.
Anlamalıydım anlamalıydım
Durun bi' daha sarılayım deyip
Dönüp dönüp sarılmandan.
Gözün arkada kalıp
Ayaklarının geri geri sarmasından.
En son gidişinde
Nasıl içim yanmıştı.
Nasıl korkmuştum ölmenden.
Sonra dedim kendime
Anneler hep korkar çocuklarının ölmesinden.
Ah, anlamalıydım anlamalıydım
İçimin, öleceğini hissettiğini.
Koşup arkandan, sarılırdım
Gitme der sarılırdım.
Bir günü bin gün ederdik.
Yarım yılı bir ömür ederdik.
Ah, anlamalıydım anlamalıydım
Bir veda şehriymiş gözlerin.