Bazen gitmek düşer bahtımıza, yol ayrımlarında durur bekleriz yönümüzü tayin etmeye çalışırız, içimiz sızlarken çok kalay olmaz gitmek. Geride bırakılan kişi ruhumuzu besleyen kişi ise eğer daha da zorlaşır her şey.
Gitmek ve kalmak arasında sıkışır kalırsınız. Mantık git ardına bile bakma der. Ama yüreğiniz elvermez gitmeye. Aslında bilirsiniz kalmak daha çok yaralayacaktır sizi, yine bilirsiniz ki ruhunuzu besleyen damarınızı koparıp atmak olacaktır gitmek.
Eğer göze alabiliyorsanız ruhunuz, yani ‘‘o’’ olmadan yaşamayı gitmek en doğrusudur.
Ve o gidiş bir şarkıdır aslında uzun zamandır kendi içimizde mırıldanarak söylediğimiz. İçinde ayrılık notalarıyla bezenmiş bir veda şarkısı.
Durup düşünürsünüz bazen, o, gerçekten var mıydı hayatımızda? Yoksa biz mi çoğalttık onu kendi yalnızlığımızda?
Ne vakittir yüreğinize dokunur bu içli şarkılar?
Ne vakittir beynin zavallı bir edayla yüreğinin gölgesinde seyretmektedir olup biteni?
Cevap gelmez içimizden yükselen hiçbir soruya ve siz bilirsiniz, ‘’o’’ hiç olmamıştır sizin hayatınızda, buna rağmen ‘’o’’ tüm doğruların arasında sırıtan ve gittikçe daha çok acı veren kocaman bir yanlıştır oysa…
Görmezden gelirsiniz kamufle etmeye çalışırsınız, faydasızdır tüm çabalar… Bildiğiniz tek doğru vardır aslında, o bir yanlış hayatınızdaki tüm doğruları götürecektir en sonunda…
Elinizde olmadan korkarsınız… Titrer yüreğinizin bam teli… Dilinize dolanır aynı veda şarkısı… Sadece notalarda kalan ve hayatımıza dahil olmayan o veda şarkısı…
Bazen durursunuz yol ayrımlarında önünüzde uzayıp giden, upuzun bir yol vardır aslında ama sizin aklınız yolun gerisinde bıraktıklarınızdadır hala. Bilirsiniz aklınızdakileri ve ruhunuzdakileri silkeleyip atmadıktan sonra önümüzdeki yol yeni bir yol değil, yeni bir çıkmazdır kendi içimizdeki sokaklarda…
Her şey birbirine karışır gittiğinizi sanırsınız, kurtulduğunuzu, yükünüzü attığınızı… Nafiledir tüm gitmeler ruhunuzu besleyen şah damarını kesmedikten sonra…
Sen ruhumu besleyen Şah Damarım!
Gidebilir miyim?
Yeni bir deneme, yeni bir başlangıç olacak bana ama aklım hala geride bıraktıklarımda ve önümdeki yol kendi çıkmaz sokaklarıma çıkmakta ve dilimdeki şarkı hala aynı notada…
Gidebilir miyim?
Gülşen ÖNCEL BOSTANCI,İzmir,28/12
Elif Eylül 2Kayıt Tarihi : 15.3.2013 15:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kelimeler lal..anlar sus kaldı..yürekten kutlarım şaiirem...
TÜM YORUMLAR (2)