Bir Veda Sanatı Şiiri - Erdal Gişi

bazen karar vermek zorunda bırakır hayat
kavşaklar sürekli yaşanacak yerler değil
bazılarını alır bazılarını atarız eşyaların hani...

işte şimdi...
senli hatıraların diken bahçelerinden
cellattan kaçar gibi...

ne helallik ne veda
içimde büyüttüğüm kanser duygularını
bir cerrah edasıyla...

güneş yüzlü kandili parçalayınca deprem
geceyi farkettim
...
şafağın esenliği geliyor uzaklardan
senli hatıraları gömmek için telaşım...

yeniden doğmak için külleri arasından...
bir bebek gibi...
dünya gözümde sallanır durur
uykusuz bir anne elinde beşik...

taze güneşim doğacak ufuktan,
sen diye yittiğim gülizar vâha
ve şebnemlerin kuruyacak birazdan...

fırtınayı severdin...
durgunluk erişince büyülü sarayına
atını mahmuzlasan en yırtık naralarla
aksi-sada olmayacak ne garip

daha nice telaş...
duyulmadığını, görülmediğini anlaman için
cansız beden, bedensiz bir hayal olduğunu

yani;
ben senden gittiğim an öldüğünü...
kabul edemeyeceksin ne garip...

18.8.2009
İstanbul-Kartal