Ayrılık ateşten gömlek, giydirme bana
Yeminler etmiştik sen bana, ben sana
Ölmek var dönmek yok, bu kutsal yoldan
Sevmek var ölene dek, sevmek bıkmadan
Şimdi gözlerinde bir mahsun bakış
Şimdi sözlerinde bir ayrılık türküsü
Kimden, nereye bu çaresizce kaçış
Böyle mi başlamıştı bu aşkın öyküsü?
Gün doğmadan dönerim dersin
Gül solmadan dönerim dersin
Kül olmadan yüreğinde bu aşkın ateşi
İnanki ben sana dönerim dersin
Bu sözlerin benim aklıma zarar
Dayanamam ateş bacayı sarar
Yürek yanar, su yanar, can yanar
Gün yanar, gül yanar, kül yanar
Çöl yanar, yol yanar, kul yanar
Dil kanar, söz kanar, göz kanar
Sen kanarsın ama ben kanmam,
Kanamam...
Bu veda öyküsünü başlatamam
Rotterdam,15-06-2003
Ensar AktaşKayıt Tarihi : 21.8.2003 20:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ensar Aktas
şiirde çözemediğim bir olgu bu zaten, hemen her okuyusunda bir şeyleri değiştirme isteği oluyor hep, oysa duygular asla ilk yaşandığı gibi olmuyor, Belki bu yüzden teknik hatalar dışında fazla elleşmemekte fayda var,
sen bu şiirde birşeyler anlatmak istedin,
ben bu şiirden birşeyler anladım...
bir çok dostun da anladığına eminim, farklı şeyler hayal etmiş de olabiliz, şiirin büyüsü de burada!... yüreğine sağlık
Ben bu siirde hiçbir seyi denemedim. Yolda yürürken bir melodi seklinde mirildanip duruyordum. Eve gelince dudaklarimin arasindan döküldügü haliyle biraktim kagidin üzerinde. Biraz rütuslayip bir kaliba sokardim ancak ayda yilda bir kere yüregimden gelen dizelere elimi degdirmeden, kaliplara hapsetmeden, sade ve özgün bir sekilde buraya yazdim. Bu siirin hikayesi de bu iste... :))
TÜM YORUMLAR (7)