Bir Veda Havası Şiiri - Hacı Ahmet Çabuk

Önce gözlerine veda etmeliyim,
Suçüstü duyguların uğrak mekânına.
Çırılçıplak bir acının,
baş döndüren hızına.
İnsanüstü benzetmelerin
Ve gereksiz taramaların tuvaline…
...
Önce gözlerine veda etmeliyim,
Uykusuz gönlümün sabah mahmurluğunda,
Gözlerine çok yakışan bir yağmurun,
Üşütmeyen serinliğinde gitmeliyim.
Tam bir veda havası…
Sana bir emanetim var.
Şimdi gidiyorum ama
Yüreğime iyi bak!
Gönlüne yakın ama gözlerine uzak tut.
Kararan bulutlar iç çekerken,
Güneşi sardım, içimde boş kalan yere
Ve sensiz bir güne doğmadan gitmeliyim.
Hadi!
Kapat gözlerini de gideyim artık...
...
Düşsel avuntuların,
Mükemmel yalanların
Ve çocuksu gerçeklerin buluştuğu,
Adına hayat denilen kaosun
Tam ortasına gidiyorum.
Ufku geniş karanlıkların
Rutubetli akşamların içinde
Tutsak yalnızlıklar tanıyacağım.
İsmi unutulmuş bir otel odasında,
İkinci sınıf bir esnaf lokantasında,
Çayımı soğuttuğum beş çaylarında,
Ve de mecburi sohbetlerde,
Daha çok hatırlayacağım seni.
...
Sen ise, sustukça an beni.
Nerden olursam olayım;
Ben sesini duyacağım.
Sen saatini kırdığın her günde
Ne zaman bakarsan gittiğim yöne,
Elimi kabimin üstüne koyacağım.
Yıldız düşkünü her gecede,
Başımı yasladıkça puslu camlara,
Kirlenmemiş hayaller kuracağım.
Ve ben sanırım en çokta;
Acıdan ve her şeyden önce,
Sensizliğe doyacağım...
...
Yüreğim sende kaldı ama
Aklın bende kalmasın.
Sarmadan sevdiğim birini,
Sevmeden sardığım birine değişmem.
Yapamam da zaten.
Gözlerine açılan bu gökyüzü varken,
Her yağmur seni hatırlatır,
Her rüzgâr kokunu getirir.
Ve kucak kucak özlemler,
Bir gün beni sana getirir.
Hadi! Kapat gözlerini
de gideyim artık...