Bir Veda Bile Etmeden Şiiri - Neriman Aras

Eğer birgün veda etme zamanı gelirse
Veda etme zamanı gelirse birgün
Seni sevdiğimi unutma sakın
Unutma yoksul geçen çocukluğumu
Özlemlerimi,sevinçlerimi,coşkularımı

Bir harçlık uğruna ayakkabılarını parlattığımı
Gülen yüzünü görmek için
Gözünün içine baktığımı
Neşeni cebindeki paranla orantıladığımı unutma

Biz yoksullukla savaşırken yuvamızda
Bir somun ekmek beklerken senden
Yahut sıcak bir çorba
Ve sıcak bir oda hep birlikte
Sen,kimbilir,hangi köşede,
Kendi savaşını veriyordun.

Biz,bir lider beklerken önümüzde
Sen,bildiğin yöntemlerle ve sevgisiz
Sen,hırçın ve kavgacı
Ve biz sus pus otururken bir köşede
Seni,yine de sevmeyi bırakmadığımı unutma sakın.

Yıllar geçti herşeye rağmen
Biz büyürken,meydan okuduk acılara
İnsan iradesinin büyüsüyle
Geleceğe tırmandık yorulmadan

Ve bir gün roller değiştiğinde
Sen,benim ürktüğüm,çekindiğim
Karşısında boğazımın düğüm düğüm olduğu insan
Yahut,güldüğünde mutlu olduğum
Ya da sevdiğim insan.

Şimdi, seni, öyle çaresiz görmek
Seni,zavallı bir çocuk gibi görmek
Acıtıyor yüreğimi
Sana baktıkça seni ve çocukluğumu
Hatırlamadan edemiyorum
Yahut,senin gücünü düşünmeden.

Ve Yetmişbeş yılı boşa geçen bir ömrün
Acısını taşıyorum içimde
Yok,hayır,taşımıyorum aslında
Bakma öyle dediğime
Paramparça bölünmüşlüğün ürkütüyor beni

Ben şimdi başında geçmişte yolculuk yaparken
Uğradığım limanlarda seni görüyorum
Sen,yükseklerden göz kırpıyorsun bana
Sen,sen benim gücümdün diyorum usulca
Sen,eski sen olmasan da.

Sen benim babamdın
Gücümün sembolü
İşte,şimdi, orda öylece yatıyorsun,upuzun
Bütün kavgalarını bitirdin hayatla
Yaşam son bir nefesti senin için
Onu da bıraktın,gittin
Bir veda bile etmeden

Biliyor musun annem karşılayacak seni!
Sonsuza dek paylaşacaksınız ordaki yaşamı
Şişt! Sessiz olun,başlamayın yine kavgaya
Unuttunuz mu siz ölüsünüz artık?
YOKSUNUZ...

(Anne ve Babamın anısına)