Bir Vazgeçiş Hikayesi Şiiri - Hülya Sancak

Insan ne ile yasar
Diye sormuştu
Yıllar önce Tolstoy bir kitabında
Ama "Neden yaşayamaz?" diye
Sormamıştı kimse
Daha önce

Neden dünyanın üstü değil de
Altını tercih eder
Ebedi sonsuzluğa mi varmak ister?

Daha çok soru var aslında
Cevabını arayan
Belki sendeydi cevabi
Suskunlugunda gizlendi belki
Sessiz çığlıklarının
Duyulmadi yada anlaşılamadı...
Ama bir gerçek vardı ki
Gün gibi ortada derler ya o cinsten
Çok gençtin be oğlum
Daha yaşanmamış sevdaların
Yazılmamış şiirlerin
Söylenmemiş türkülerin vardı
Sazin telinde asılı kaldı...

Buhranlara sürüklenen ruhun mu
Taşıyamadı bedenini
Birakti boşluğa
Karanlığa...
Ardinsira yükselen nidalar
Yürekleri dağlarcasina
Basında hemşireler doktorlar...
Sen öylece orada
Kımıldamadan
Gittikçe artan kalabalığı
Umursamazcasina
Dala takılmış siyah hirkan
Sarıldı baban
Göğsüne göğsüne bastirircasina
Bir kez daha bakayım dedi evladima
Anan yüreği yangın yeri
Ağladı haykirircasina
Inanmadi inanamadi
Güzelim bunu bana yapmaz diye sayıkladı..
Sen oyle ellerin yanda
Ayakların hala boşlukta
Kendinden habersiz
Sessiz
Yalnız
Sanki hiç yokmuşcasına...

Insan ne ile yasar diye sormuşlardı da
Neden yasamak istemez diye Sormamıştı kimse
Daha once