Bir Varsın Bir yoksun Şiiri - İdris Akmetin

Gönül her sabah doğan Güneşle
Bin bir hevesle kanat çırpsa da umuda
Yeşerip dal budak salsa da otağına
Her şeyde olduğu gibi, eskir zaman
Yenik düşer yorgunluğa
Kopar ansızın inceldiği yerden
Ecel konar can kafesine
Düğümlenir dilin, mil çekilir gözlerine
Kopar bir bir can tellerin.

Karşında ağlaşsa da bir kaç sevenin
Konuşmak istersin konuşamazsın
Dokunmak istersin dokunamazsın
Duymak istersin olup biteni, telaşla
Tek bir ses duyamazsın
Açıkta olsa göğe dikili gözlerin, göremezsin,
Uzatıp soğuk ellerini sevdiğinin saçlarına
Dokunamazsın, onunla ağlayamazsın,
Kırıp döküp çığlık atamazsın.

Kapatır kepenklerini bir sıcak el
Kundaklanırsın anadan üryan
Sığdırırlar bir ömrü tahta sandığa
Yolculuk başlar sonsuzluğa
Üç beş dost omuzunda.

Gerisi ah vah, dedikodu, edikodu
Örtülür üstüne aceleyle kara toprak
Dökülür belki üç beş gözyaşı
Çok geçmez, unutulursun
Bir varsın bir yoksun.

Belki ruhun kanat çırpar maviliklere
Belki kızgın kayalıklarda sürünür.
Bilemem ne gelen var, ne gören ne şahit olan
‘’İyiysen taht kurarsın göklere’'
Derdi rahmetli babam.

’'Beşer şaşar, şaşanı da hoş gör
Mahşerde dikilir karşına her amelin’' derdi,
Her fırsatta, yüreği cefayla yoğrulan anam.
Ona da anası söylemişti sanırım
Anasına da, onun anası,
Bilemem, ne göreni var, ne tanığı.
İçimde gizemli bir ses dillenir,
’'Bütün bu güzellikler boşuna mı?
Bu ağaç, bu çiçek, bu deniz, bu gökyüzü
Elbet her eserin vardır bir ustası
Bir söyleyeni ilk ve son sözü.
Kim yakar kandil gibi başımda duran
Güneşi, Ayı, sayısız yıldızı
Ya bu bedene verilen can
Ve tarihin sayfalarında unutulan kan
Sorulur elbet bir gün her şeyin hesabı.''

Sanma Güneş söner, Ay küser, Dünya dönmez
Yürekte açılan yaralar dinmez.
Matemler de unutulur, ölenle ölünmez
Yine mehtap aydınlatır geceleri,
Güneş yeniden gülümser her sabah,
Mecrasında akar yine ırmaklar
Kayaları hırsla döver hırçın dalgalar
Kartallar yarışır yüksek tepelerde
Maviliklerde süzülür martılar
Ağaçlar çiçek açar, koşuşur dallarında kuşlar
Durmaz hayat sen gittin diye
Dünya yine bildiği gibi döner
Kalsa da mecalsiz, argın yorgun
Bir eksik bir fazla ne fark eder
Her şey yerli yerinde
Bir tek sen yoksun.