Bir Varmış İki Yokmuş...

Bir varmış iki yokmuş, bir garip şair varmış
Emeklemiş bir zaman, sonradan işi çözmüş
Kör topal kalemini, yara aldıkça sarmış
Edebiyat çok yönlü zorla girişi çözmüş...

Ufaktan adımlayıp sırrını aralamış
Uçsuz bucaksız sanki şaşırıp duraklamış
İmgelere asılmış tutunup konaklamış
Uzanmış kıyısına düş deryasında yüzmüş...

Şairlerle tanışmış, hoşbeş sohbetler etmiş
Sayamamış kaç kişi bir değil sanki yetmiş
Karabasanlar koşmuş o an şairler gitmiş
Garibim ayılınca sinirlenip de kızmış...

Artık uyku tutar mı uzanıp koyun saymış
Saydıkça bitmez olmuş, bu huyundan da caymış
Yakalamış birini o da elinden kaymış
Kara kara düşünmüş kendi kendini süzmüş...

Birden kalemi kapmış, oturup da geriden
Sallamış ötelerden birazcık da beriden
Düşünüp taşınmadan karalamış seriden
Gözünden yaşlar akmış anlamış ki öksüzmüş...

21.12.2014