Akşam güneşi vururken sahipsiz kaldırımlarına kenar sokakların
Bir rüzgâr sürüklüyor gölgemi ardımdan
Gitmek, ne kadar edebi olabilirse, şimdi
O kadar şairane bir şekilde gidiyorum bu sefer
Paslı merdivenlerini okşayarak bir şehrin
Çiçekli çocuklarına bakarak, kimsesiz kimselerin
Her zaman yanımızda olacak kadının
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Devamını Oku
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta