Bir varmış bir yokumuş Şiiri - Pınar Ulağ

Bir varmış bir yokmuş hikayesine döndü bizim sevdamız
Düşündüm de sevdamız oldum ki yok olsun
hayat bulduk seninle ama hiç umursamadık
Şifa bulduk ilk nefesinle ama o şifayı da unuttuk
Neyi hatırladık ki neyi umursadık ki
Biz seni hep hayallerimizde kutlu insan ve kahramanımız olarak gördük
Evet öyleydin simsiyah gönülleri aklaştırana kahramandın sen
Ama biz o gönülleri tekrar gaflete boğan hainleriz
Sümeyye’ye bilal’e yasir’e yapılan işgenceleri unutup
Taifte ki zalimler gibi sana taş atan hainleriz
Ne olabilirdik ki
Kendini ebuzer zannedip kabesin’i rabbinin kalbi ilan edip laikiyle ben Müslümanım diye haykıran Salih mümin olarak mı
Yoksa gül nebinin masum bir çocuğun yanağına bıraktığı buse olarak mı
Hayır hayır biz hazreti bilalin siyah teninden damlayan hidayet gözyaşı
Hamza’nın ayaklarına kefen diye örtülen yaprağın hücresi dahi olamayız