Bir Varmış Bir Yokmuş İnsan

Dünya denen ne kısaymış,
Ardı sıra bakmış insan.
Doğmak ölmek hak, yasaymış,
Bir varmış bir yokmuş insan.

Çok ağlamış azda gülmüş,
Közden arta kalan külmüş,
Şu ömür ne ince tülmüş,
Bir varmış bir yokmuş insan.

Çok kaybetmiş az kazanmış,
Bazen destanlar yazanmış,
Ya bir şair ya ozanmış,
Bir varmış bir yokmuş insan.

İnancı için savaşmış,
Sevdasına çöller aşmış,
Dünya yalancı telaşmış,
Bir varmış bir yokmuş insan.

Sağa girmiş sola girmiş,
İnce uzun yola girmiş,
Ecelle kol kola girmiş,
Bir varmış bir yokmuş insan.

Ağaç gibi kök salamaz,
Kaderinden gün çalamaz,
İstese de çok kalamaz,
Bir varmış bir yokmuş insan.

Bak meçhule gider gibi,
Hüzün dolu keder gibi,
Sanki veda eder gibi,
Bir varmış bir yokmuş insan.

Saraylarda olsak ece,
Nice sultanlardık nice,
Beş kelime sekiz hece,
Bir varmış bir yokmuş insan.