Şimdi viran olmuş, şu ıssız bahçede,
Yıkık, dökük harabeye dönmüş bu evde,
İnsanlar yaşıyordu bir zamanlar,
Okurdunuz mutluluğu dost gözlerinde.
Kuş seslerine karışırdı, şen çocuk sesleri,
Güzel bir kadın dolaşırdı, şarkılarla odalarda.
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu içtenlik.. bu yaşamışlık.. bu izlenim.. bu doğaya karşı tutku ve doyumsuz sevginin geride bıraktığı hayal kırıklığı... Kahrolası zaman, her saniye bizlere bambaşka oyunlar sergiliyor. Yazarak şair olunmazm ki, duyarak, izleyerek, daha doğrusu görmesini bilerek şair olunur.
Elleriniz dertten, yüreğiniz kederden uzak olsun..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta