Şimdi viran olmuş, şu ıssız bahçede,
Yıkık, dökük harabeye dönmüş bu evde,
İnsanlar yaşıyordu bir zamanlar,
Okurdunuz mutluluğu dost gözlerinde.
Kuş seslerine karışırdı, şen çocuk sesleri,
Güzel bir kadın dolaşırdı, şarkılarla odalarda.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu içtenlik.. bu yaşamışlık.. bu izlenim.. bu doğaya karşı tutku ve doyumsuz sevginin geride bıraktığı hayal kırıklığı... Kahrolası zaman, her saniye bizlere bambaşka oyunlar sergiliyor. Yazarak şair olunmazm ki, duyarak, izleyerek, daha doğrusu görmesini bilerek şair olunur.
Elleriniz dertten, yüreğiniz kederden uzak olsun..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta