Bir Varmış Bir Yokmuş,
Her masal bir varmış bir yokmuş diye başlar. Bu hayatın tam kendisi ama bende öyle başlayayım.
Erzurum'un en güzel yerlerinden ve o zamanın en güzel evlerinden olan bir ev var, satlık olduğunu duyduk annemle almak içinde çok uğraştık.Rabbim nasip etti,aldık,taşındık,yerleştik,okulumada yürüme gidip gelebiliyorum.Komşularla yeni yeni tanışıyoruz.
Camdan dışarı bakıyorum,bahçenin demirinde bir çocuk oturuyor 16-17 yaşlarında, öyle başkaki hali tavrı, çokta sevimli, mahallenin delikanlıları hep orda oturuyorlar, yada alttaki marketin önünde.
Çıkarıyorum çocuklarımı oğlum oynuyor,kızım arabada gezdiriyorum.çok gencim utanmasam bende o gençlere katılacağım,yeri gelince de oynayacağım.
Tanışıyorum ordaki gençlerle,seviyorlar çocuklarımı,içlerinde biri var ki daha önce camdan gördüğüm adı Tanju imiş.
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
İntihar etmek. Korkuç birşey bu.Kusura bakmayın ama Tanju' nun ölümü hiçte masum olmamış bence.Aklı başında bir insan bırakın diğerlerini oğlu için yaşardı.Oğluna olan sevgisinden değil, oğlunun ona ne kadar ihtiyacı olduğunu anlamalı ve her şart da yaşamalıydı. Ayrıca sizde acı çekiyorsunuz bunu hiç kimseye yaşatmamalıydı. Benzer bir olayı yaşamış biri olarak acınıızı anlıyorum. Sabır dilemek boş laf olur, yıllarla birlikte acılarda küllenir ve zamanla anlamını kaybeder.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta