Bir Varmış Aşk Yokmuş Şiiri - Hülya Çavdar

utangaç düşümün kızarmasıydı
yüzüme yansıyan
bilseydim gecenin koynuna ay'ı asar
güneş diye kandırırdım düşü

korkularıma rağmen gel/me diyemedim
dilim kilit sözüm lal oldu
kalbimi kiraya vermiştim uzunca süre
seni kabul etmemeliydim

tanrı misafiriydin buyur ettim

ruhumda dinlendirdim bir solukluk
kendimi yordum

parmak uçlarımla hissettim seni
tanıdım...
gözlerinde saklı geçmişin
bakışların öyle uzaktı ki bazen
bazen tuzak
elasına teslim ettim yüreğimi
kirpiğinin gölgesinde serinledim

dudakların kar pekmezi tadındaydı
dillim üşüdü ateşi içime
düştü

kokun
ah keşke tenimde kendine yer açmasaydı
kalbimin direğini sızlatmasaydı
en uzağımdın belki günahım
ellerimden ıssızıma kaydı
düştü

ikimize de yetecek yangın vardı tenimde
ellerinin bedenimdeki ürkek, telaşlı halleri
bir ritüeldi kasığımdaki devinimleri

şimdi senin koynunda hangi şiir yuva yapar
hangi şarkı şaşırır notasını

bana küçük kendine büyük adam
bir düştü
ege kıyısına düştü

dudaklarından içtim şarabı
sevda sözleri sarhoş oldu yarım ağız kaldı
oysa zevkin tiz sesi kulaklarımda yankılanıyordu
pembelerimden öperken

gözyaşlarım içimin acısına saklanmıştı
gecenin kuytusuna
düştü

gittin...
sabahı gözlerimden öperek
bende bıraktığın yanındı
aşkın yakasına taktığın nazar boncuğu

özleyeceğimi bilseydim
hiç
gel der miydim

hoşçakal demek içinmiş tüm merhabaların

hani olur ya yakınıma düşmek istersen
adresim belli

ege'nin mavisinde deniz'in! kızı

bıraktığın yerde
sıcağında beklerim seni...