Bir Varmııış...bir Yokmuş...

Zordur bu zamanda kadim dost bulmak
Kaf dağı ardında tadı dostluğun
Bulana ne mutlu, hakkı mest olmak
"Bir varmış bir yokmuş" adı dostluğun

Az yaka silkmemiş riyâkâr yüzden
Kahretmiş anlamsız içi boş sözden
Tükenmiş tahammül kaybolmuş gözden
Görünen gölgesi, cıdı dostluğun.

Artık erişilmez bir "serap", "yıldız"
Mâziyi andıkça içim eder cız
Bugünküler halsiz, çelimsiz, cılız
Kalmamış hiç eti-budu dostluğun

Sahte selamlara açarak kanal
Yeni dünya kurduk, adı da "sanal"
Âdetâ bir kâbus, sevimsiz masal
Hançereye çile yâdı dostluğun.

Gül koklatamadık gönül diline
Hata hepimizin, böyle biline!
Uzak kaldı eller dostun eline
İçimi yakıyor odu dostluğun.

Hüzün esir almış gönül yurdunu
Bulamadım heyhât dostun merdini
Akleden kimseye dönmez sırtını
İhânetten patlar ödü dostluğun.

Düşmüşüz içine amansız ağın
Kölesi olmuşuz küflü bir çağın
İhyâsı gerektir deyip otağın
Hakkını verelim, hadi, dostluğun!
Hakkını verelim, hadi, dostluğun!