birbirimizi hatırlayıcı
yağmur,
hiç dinmedi.
binlerce çoğalmak
istedim.
çakıl taşlarına benziyor
bir nehrin serinliği
kendime getiriyor
gamzene kaçan
düşlerim.
bir vapur, iskelede
ışıklarını yakmış bekliyor
hangi fısıltılarla
nasıl acı çekiyor.
gökyüzü gülmez
bu şehirde
doğacak günün
şafağını bekliyorum
her gece
sahilleri nakışlı boğaz
gözyaşı boyalı
günah ve tövbeler
eksik olmaz
bütün bir şehir
bir vapur dolusu
dolanır da dolanır
mavi siyah istanbul’u..
Mustafa kaya
25.01.2006 / üsküdar
Kayıt Tarihi : 25.1.2006 00:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)