Bir Vakitsiz Ölüm Şiiri - Metin Kılıç (2)

Vakitsiz bir vakit mi olur,
düştüğün ardına
Boz-bulanık sularında durulursun ölümün
Erenler tezgahında izi kalır ihanetin.

Çekip gidersin, bu kadar erken
Kefeninden beyaz tenin
Beyaz mı kalır
A canım
İzine taş kesip erenlerin

Ölü toprağı alaycı,sırıtır
O koca adamlar
ki koca bir çınarı andırırlar
ağlamaktan gayri umarsız
Ve bir kadın
şekilsizce serilir toprağa
Kulaklarımda hep
haykıran sesi
"Ben ölü seviciyim"

Silinip gitmekte şimdi
bütün bir ömrü keyfin
usul bir yol bulup hatırandan
Lakin ne mümkün seni unutmak
Biraz düşlerinden
biraz küfründen
Ve avurtlarından biraz
hani hep kirlenecekmiş gibi duran

Bağ bozumu vakittir ölüm
Mor salkımlı asmalarında ömrün
Sen bir tanesin
Hem birtanesin.