Bir Vakitler Şiiri - Tahir Sarıışık

Köylerimiz vardı,yalın damlı,
Bir dağ başında, ova ortasında,
Köylülerimiz vardı, yüreği gamlı,
Yaşmak başında, bebesi kucağında,
Evleri küçük dar, gönlü geniş ve cömert,
Yazları uykusuz, kışları uzun ve sert,
Köylerimiz vardı, elektriksiz,yolsuz,
Kurt ile köpek ulumaları birbirine karışmış,
Çocuklarının mintanlari eski ve kolsuz,
Erkeklerin yüzü meşakkatle yoğrulup kırışmış,
Çeşme başında gençleri gizlice buluşurmuş,
Ya da kadınlarının dedikoduları kusursuz,
İhtiyarlari kavgacı,tedirgin,huzursuz,
Köylerimiz vardı, ocakta dumanlar tüten,
Dumanında türküler,hayaller tüttüren,
Yumurta,süt, un,meyva beleş yaşayan,
Oruçlarını çökelek, yoğurt,soğanla tutan,
Hastalıklarını dua ile karışık otla yatıştıran,
Doğum ile ölümleri mevsimlere göre yazılan,
Köylerimiz vardı ve de sabırlı köylülerimiz,
Kanaatkâr gelinleri sükut gergefinde oya işlerdi,
Düğünlerinde kazanla etle bulgur pişerdi.
Gitti modern hayatın çarkı içinde herşeyimiz,
Bir fabrika tezgahında işçi oldu köylülerimiz.
Değişen asırlar mı, yoksa bizler miyiz?
Bozulmak, inkâr üzerine mi yazılmış işlerimiz?
Köylerimiz ve köylülerimiz,
Şehirlerimiz ve şehirlilerimiz ,
Böyle mi bitmeliydi hayat hikayemiz?