Bir vakit Şiiri - Mustafa İdrisoğlu

Hani bir vakit bana sevginin
kutsallığından bahsederken
sevdiğin insandan da dem vurmuştun..
Senin bu sevgiye olan
sevgi dolu yaklaşımın
beni sevgiye biraz daha
sevgiyle yakınlaştırmıştı...
Peki O zaman neydi seni şaşırtan
sevginin büyüklüğümüydü.?
O an öyle derinden bir iç çektiki
şaşkınlıktan hiç bu kadar
sevildiğini hissedememişti...
Ve şöyle bir söz gelmişti aklına
"Sevgiler; kutsal yüreklerde değer kazanır
daha kaç yürek susacagım sana
yüreğim yüreğinde secdedeyken."
Sevgi kutsalmıydı gerçekten.
Kutsaldıysa neydi bu sevgisizlik.
Birbirlerini seven! insanların
birbirlerine sevgisizligi neydi?
Herkes almak istediğini alıp
alacak bişeyleri kalmayana kadarmıydı
Yada birbirlerini severken
bir süre sonra nefrete döndüren neydi
sevgidemi cimriydik
neydi sahi.
Bir an düşündüm
sonra üşüdüm.
Daha sonra sevgimi bölüştüm.
Demek ki sevgi düşününce değil
Üşüyünce hiç değil
Bölüşünce anlam buluyormuş...