Bir Uzay Çağı Rüyası Şiiri - Yorumlar

BİR UZAY ÇAĞI RÜYASI

Bir gün oturduğum esnada birkaç ay önce gördüğüm bir rüya aklıma geldi. Rüyayla birlikte yorumu da o anda aklımda şekilleniverdi.

Yeryüzünde kızılca kıyamet kopmuştu. Öyle-böyle değil! .. Sema adeta kan rengine bürünmüştü. Ortalıkta velveleyle bir oyana bir bu yana koşuşturan insanlar vardı. En dehşet-engiz görüneni ise insan boyunun 5 katı uzunluğunda ki devasa robotlardı. Tabi bu robotlar yeryüzünde gezintiye çıkmamışlardı. Bir gayeleri, maksatları vardı. Bazı insanları alıp, evire çevire işkence yapıyorlar, yerden yere vuruyorlardı. Bu manzara karşısında dilim, damağım kurumuş, bedenim kas-katı kesilmişti. Hemen kendimi toparlayıp kaçmaya başladım. İşkence robotlarından herhangi biri ensemden yakalayıp, aynı zulmü bana da uygulayacağını düşündükçe daha da hızlanıyordum. Bayırdan aşağıya doğru koşarken, bayırın bitiminde bir nehir gördüm. O nehire atlayan insanlara robotlar dokunamıyorlardı. Çünkü nehrin son durağı cennetti. Bende bu necat nehrine kendimi atmak için daha da çok hızlandım. Tam nehre atlayacağım sırada ensemden yakalandım. Elinden kurtulmak için debelendim, ama nafile! Kendi kendime:

“ Eyvah! Mahvoldum. Ne yapacağım şimdi. Halbuki kurtuluşuma da bir adım kalmıştı. İşkenceye nasıl dayanacağım. Allah’ım sen beni kurtar! ” diye içimden geçiriyordum. Biraz robotun parmaklarından asılı sallandım. Sonra da robot, bir müddet elinde sallandırdıktan sonra beni nehre fırlattı. Deriiin bir “ohhh” çektim. Nehrin verdiği serinlik ve kurtuluşumun sevinciyle uyandım. Fakat bu bir rüyaydı. Kurtuluşa erip, eremeyeceğimiz hâlâ meçhul. Allah iki dünyada da kurtuluşa erenlerden eylesin.